สี่ยอดพธู ที่ถูกจารึกชื่อไว้ในประวัติศาสตร์จีนในฐานะ “นารีพิฆาต” ซึ่งได้รับการเล่าขานมาจนถึงยุคปัจจุบัน ก็คือ
ไซซี – มัจฉาจมวารี (ปลาตะลึงในความงามจนลืมว่ายน้ำ)
หวางเจาจิน – ปักษีตกนภา (นกตะลึงจนลืมบินจนตกลงมาจากท้องฟ้า)
เตียวเสียน – จันทร์หลบโฉมสุดา (สวยจนดวงจันทร์หลบไม่กล้าเทียบรัศมี)
หยางกุ้ยเฟย – มวลผกาละอายนาง(สวยจนหมู่มวลดอกไม้พากันหุบไม่กล้า บานแข่งรัศมี)
ในยุคเลียดก๊ก ที่แต่ละแคว้นต่างรบพุ่งกันเพื่อชิงความเป็นใหญ่ แคว้นอู๋คืออาณาจักรที่แข็งแกร่ง มีกองกำลังมาก
และสามารถจับเยว่อ๋องโกวเจี้ยน และเสนาบดีฟ่านหลี ไปเป็นตัวประกันที่แคว้นอู๋
อยู่มาวันหนึ่ง เสนาบดีฟ่านหลี ได้พบกับไซซีซึ่งเป็นหญิงสาวชาวบ้าน ลูกสาวคนตัดฟืนที่เขาจู้หลัวซาน (ภาษาแต้จิ๋วคือกิวล่อชัว) ขณะที่กำลังซักผ้าอยู่ริมลำธาร
พร้อมกับนางเจิ้งต้าน (แต้ตั๋น) อีกหนึ่งหญิงสาวที่งดงามไม่แพ้กัน
ทั้งสองนางได้รับการอบรมให้มีอุดมการณ์เพื่อบ้านเมือง เป็นเวลานานถึง 3 ปี
ภายใต้แผนการวางแผนกู้ชาติ ซึ่งหนึ่งในนั้นคือส่งนางกำนัลไปเป็นบรรณาการให้กับกษัตริย์แคว้นอู๋
ความงามของนาง ได้มอมเมาให้อู๋อ๋องฟูไช เจ้านครแคว้นอู๋ ลุ่มหลงอยู่กับเสน่ห์จนไม่บริหารบ้านเมือง
ทำให้อาณาจักรอ่อนแอลง และพ่ายแพ้ต่อแคว้นเยว่ในที่สุด
จุดจบของไซซีสาวงามจะเป็นอย่างไร…อ่านต่อได้ในเล่มนี้
รีวิว
ยังไม่มีรีวิว